De omstandigheden in mijn jeugd waren niet altijd makkelijk. Naast dat ik mijn drielingzus- en-broer had verloren in de baarmoeder en een geboortetrauma had opgelopen was mijn moeder niet de makkelijkste. Ze hield haar emoties af en ook die van ons en ze had enorme controledwang. Ze wilde perfect zijn en wij moesten dat ook.  Moeders wil was wet. Dit leverde mij nog een trauma op toen ik 3 jaar was. Toen mijn vader stierf op mijn twaalfde en ik door een agressieve broer nadien het huis uit moest om in pleeggezinnen te wonen was ik er een beetje klaar mee. Ik sloot me af voor alles en liet mijn gevoelens en emoties niet meer zien. Ik maakte me onkwetsbaar. Dat dit niet goed is kwam ik pas jaren later achter. Maar toen was het leed al geschied.

Ik werd verliefd op een man die zeer schadelijk bleek te zijn. Niet alleen voor mij, maar vooral voor onze dochter Toen heb ik, 6 jr. na onze scheiding, na een voor haar zeer nare periode de beslissing genomen om haar in veiligheid te brengen en voorgoed met hem te breken. Gelukkig voor ons konden we terecht in de Paulastichting in Oosterbeek. Een vrouwencrisisopvang.  Vanaf toen werd het totaal anders allemaal.

Daar ontdekte ik dat ik mag zijn wie ik ben en mijn ruimte in mag nemen. Ik besefte daar en toen dat het roer totaal om moest. Ik werd de belangrijkste persoon op aarde. Want als ik niet goed voor mijzelf zorgde kon ik dat ook niet voor mijn dochter die toch echt super belangrijk voor me was en is. Nadien  leerde ik mijn gevoelens en emoties te uiten, voor mezelf op te komen, mijn grenzen te stellen en nee te zeggen. Ik kreeg zelfvertrouwen en eigenwaarde. Het voelde zoveel lichter en bevrijdend dat ik dit door wilde geven aan anderen via een eigen coaching-praktijk. Die ben ik gestart in 2001 na het volgen van een 4 jarige coaching opleiding. Meer opleidingen en cursussen volgden om  me nog verder te bekwamen.