Perfectionisme doet je de das om

Ze zuchtte en keek me aan, “Marie-José” zei ze, “jij wil nog perfect zijn in het niet perfect zijn” Mijn buurvrouw en lagen direct dubbel van het lachen.  Van de herkenning natuurlijk. Soms zijn er van die zaken waar je over tobt en niet begrijpt en dan ineens komt het antwoord dat zo eenvoudig en voor de hand liggend is dat je alleen maar in lachen uit kan barsten. Zo ook nu. Ze voegde er nog aan toe dat ik zo perfect wilde zijn en zulke hoge eisen aan mezelf stelde dat ik nooit aan die eisen zou kunnen voldoen.  Gedoemd om te mislukken bij voorbaat al. Dat ene trainingsweekend van mijn eerste jaar psychosociaal werk ben ik nooit vergeten!

En dacht toen terug aan de therapeute die me eerder al de beeldspraak gaf over een ladder: Ik sta onder aan een hele hoge ladder die rechtop de lucht in steekt. Echt heel hoog, een die reikt tot de hemel. En ik eis van mezelf ook nog dat ik in 1 stap de bovenste sport kan  halen en  om dan gefrustreerd en verdrietig te zijn dat het niet lukt. En omdat ik laddervrees heb heb ik die beeldspraak ook altijd onthouden. En daar in dat ene trainingsweekend snapte ik het totaal: ik had alleen maar de focus verlegd. Ik had kennelijk besloten om dan nu de beste te worden in het niet perfect zijn. Tja…..gevalletje oeps dus.

Eis jij ook zoveel van jezelf en kom je er dan steeds op nieuw achter dat je nooit aan die eisen kan voldoen? Moet het van jou ook altijd beter en meer en perfecter? En dat je dan jezelf op de kop geeft omdat je het niet goed genoeg hebt gedaan, beter je best had moeten doen etc…? Om vervolgens een koekje (of 20) te pakken om jezelf te troosten?  Of teleurgesteld in jezelf de hele avond zitten Netflixen?. Je probeert je best te doen maar het is klip klaar en helder voor jezelf: je bent mislukt en kan niets! Je kan niet eens dat ene ding goed doen. Ja Netflixen en het pak met koekjes leegeten maar of dat nu een aanbeveling is…zucht.

Je moddert gewoon door zonder ooit te begrijpen waarom. Doet elke keer hetzelfde en verwacht elke keer een andere uitkomst. Om dan uiteindelijk doodmoe en met een hopeloos mislukt gevoel op de bank terecht te komen met een fikse burn-out.

Hier dus wat tips om de taken en zaken die je te doen hebt op een goede manier aan te pakken:

Tip 1

Knip je taak in kleine stukjes. Bedenk waar je uiteindelijk uit wil komen. Dan ga je vervolgens bedenken (met die lange ladder in gedachte) wat de eerste kleine stap is die je kunt maken. Wil je opruimen? Pak 1 la, 1 plank. Heb je nadien nog ruimte en zin pak dan lade twee of plank twee. Dat is een makkelijke taak die klein is te overzien. En snel klaar, al ken ik jouw was of jouw lades niet natuurlijk .

Tip 2
Verander het woord moeten in willen: Je moet waarschijnlijk van alles van jezelf of van je omgeving, je baas je huishouden etc. Verander eens het woord moeten in het woord willen. Het is verrassend hoe de energie van dat wat je moet ineens verandert. De zwaarte van de lading  is weg en ineens heb je de keuze. Dan kan het nog twee kanten op maar het wordt al luchtiger.  Je doet het of je doet het niet.

Tip 3

Vier je successen! Hoe klein het succes ook is. Doe een dansje, verwen jezelf met iets leuks. een glas wijn, whatever, als je het maar viert. Je brein vindt dat nl heel leuk die wil daar meer van. Die gaat dan happy hormons aanmaken en dan wordt jij weer blij van binnen. En blij omdat een klus is geklaard smaakt naar meer toch? Je brein is dan tevreden en jij ook.

Succes ermee

Fijn weekend

Marie-José